مسافر زندگی
بسم االله الرحمن الرحیم
غروب تنگ جاده خاکی شکست بال و پرم
کجاست یار ودیاریکه لنگ هم سفرم
خیال یکه سواری که زود می اید
شمردن لحظاتی که دیر می پاید
مهاجران غریبی که بار بسته روند
کبوتران سپیدی که باز خسته شوند
کرم کنید ومرا تا دیار خود ببرید
مطاع پست مرا هم به جود خود بخرید
منم مهاجر ان چکمه های بارانی
منم مسافر فرسوده بیابانی
غروب تنگ جاده خاکی
پیاده خواهم رفت
خموش و خسته و شاکی
ز جاده خواهم رفت
نکوهشم نکن ای سالک خراباتی
خموده امده بودم ،خموده خواهم رفت
سروده شعله صبر تابستان 92
